Ecologische voetafdruk meten

In dit blog kun je lezen over mijn pogingen om 'groener' te gaan leven, ofwel duurzamer. 

In de afgelopen jaren waarin ik niet heb geblogd, ben ik niet altijd heel bewust bezig geweest met verduurzamen. Sommige goede gewoontes zijn gelukkig blijven plakken, maar op sommige gebieden is er de klad in gekomen. Zo eten we nu ongemerkt weer veel meer vlees dan voorheen.

Tijd om mijn ecologische voetafdruk weer eens op te meten, dacht ik. Dan weten we weer waar we staan. Je ecologische voetafdruk geeft aan in hoeveel aardoppervlak er nodig is om te produceren wat jij consumeert. In de westerse wereld gebruiken we gemiddeld veel meer dan dat er beschikbaar is, waardoor we roofbouw plegen op de aarde. Voor alles wat we nu consumeren, hebben we eigenlijk 1,5 aarde nodig. Voor alle bewoners van de aarde is gemiddeld 1,63 hectare beschikbaar, maar we gebruiken nu 2,7 hectare per persoon. De gemiddelde Nederlander gebruikt zelfs 4,9 hectare... Om dit weer in balans te brengen, moeten we onze gemiddelde voetafdruk dus verkleinen.

Er zijn diverse sites waarop je je ecologische voetafdruk kunt berekenen. Bij het WNF kun je bijvoorbeeld terecht voor een soort 'quick scan'. Wil je er dieper in duiken, dan ben je bij Natuur en Milieufederaties aan het goede adres. Je moet er wel even een kwartiertje voor gaan zitten om de vragenlijst in te vullen, maar dan krijg je ook veel bruikbare tips. Die zijn overigens ook te lezen op www.voetafdruknederland.nl.

In mijn geval geven beide sites een andere score. Vanwege de uitgebreidere vragenlijst, ga ik uit van de score van Natuur en Milieufederaties. Mijn totaalscore is 3,2 hectare, en dat is toch wel een stuk meer dan ik had verwacht. Op de meeste categorieën (vakantie, vervoer, kleding, woning, energie, afval en goederen) scoor ik lager dan gemiddeld. Als we op vakantie gaan dan gaan we vaak kamperen in Nederland of omstreken, ik rijd een kleine auto en weinig kilometers, let erop dat ik geen onnodige kleding en spullen koop, heb een kleine en geïsoleerde woning, groene stroom en -gas, en doe netjes aan afval scheiden.

Goed bezig dus, dacht ik, maar in de categorie voeding blijkt het toch aardig uit de hand te lopen. Ondanks dat ik let op voedselkilometers, van het seizoen eet en een moestuin heb, gaat het toch mis op de hoeveelheid vlees. Dat de impact daarvan groot was, wist ik wel, maar toch is het weer een eye-opener. Maar het is wel meteen duidelijk waar de verbeterpunten liggen...