woensdag 20 februari 2013

Mini-moestuin in de herkansing

Het feit dat ik schuilga onder de naam Mrs. Green, heeft helaas niets te maken met de kleur van mijn vingers.  Die zijn dus niet groen, ik heb inmiddels een lange reeks mislukte moestuin-projecten op mijn naam staan. 
Een jaar of 10 geleden pakte ik het gelijk groots aan: een volkstuin. Niet gehinderd door enige kennis of ervaring, stortte ik me in de zware klei. In mijn eentje, want Mr. Green kwam toen net pas in beeld, had een baan ver van huis en had daarna echt geen zin om zich voor zijn nieuwe meisje in het zweet te werken in een 'wat zeg je? Volkstuin???'

Het behoeft waarschijnlijk geen verdere toelichting dat dit project mislukte: ik werkte nog fulltime, en na een zomer waarin er zoveel onkruid in de tuin stond dat er echt niks anders meer wilde groeien, en bovendien al mijn gereedschap uit het schuurtje was gejat, gooide ik de handdoek in de ring.

Na onze eerste woning samen (lees: kippenhok voor 1 persoon), volgde een heus huis met, jawel, een tuin.
Natuurlijk stak het romantische beeld van zelf verbouwde groenten weer de kop op: ik deed verschillende nieuwe pogingen. Tevergeefs helaas, verder dan een paar aardbeien kwam ik niet.
Mijn smoes: je kon alleen de tuin in vanuit de woonkamer (geen achterom), en de deur ging alleen van binnenuit open. Als het koud was, kon je dus niet de tuin in, want dan kon de deur niet dicht. Zonde van het stoken...

Hierna volgde ons huidige huis. Ook weer met tuin, nu ietsje groter. In het eerste jaar legde ik een vierkante meter tuin aan, gekregen van Mr. Green. (Dit getuigt dus van echte liefde, beste mensen, want hij zal ook wel gedacht hebben: daar zien we nooit meer iets van terug...). De nieuwe buren vroegen zich af of we een te hoge hypotheek hadden genomen, maar dat terzijde.
Ik oogstte een een paar boontjes, wat snijbiet en 3 worteltjes. De rest was platgewalst door een ondernemende peuter, of uitgetrokken door een kruipende baby. Maar, ik zag vooruitgang! En als de koters de boel nou met rust hadden gelaten...



Genoeg motivatie om het nog eens te proberen, en nog eens. De oogst werd groter en groter (lees: ik kon er af en toe zelfs een maaltijd van koken, van overschotten was echt nog geen sprake).
In 2011 begon ik met de omgebouwde radiator-bekisting (zie foto hierboven), en in 2012 gebruikte ik 'm als kruidentuin en zette ik er een aantal bakken naast. Ik oogstte flink wat cherry-tomaten, en zelfs een paar piepers.

Maar dit jaar, beste mensen, pak ik het heel anders aan! (Ik hoor Mr. Green al zuchten...)!
Nee, echt! Al deze mislukkingen hebben namelijk wel degelijk wat opgeleverd, namelijk zelf-inzicht.
Ik weet nu precies waar het altijd misgaat. En ik ben er niet trots op, maar het ligt aan mijn gebrek aan discipline, met name op het gebied van water geven. En daar hebben tomaatjes helaas geen boodschap aan.

Dus: wie disciplinair gezien niet sterk is, moet slim zijn. Zelf-bewaterende systemen worden de norm dit jaar!
Op pinterest genoeg ideeën gevonden (kijk maar op mijn tuin-prikbord), de zaden zijn al binnen, dus ik kan aan de slag! Maar eh... mocht je dit lezen en een expert zijn op zelf-bewaterings-gebied, wil je dan alsjeblieft je beste geheime tip met me delen? Ik zou namelijk zo graag eens een post schrijven over hoe ik dagen in de weer was om mijn tomaten-overschot te verwerken tot overheerlijke pastasaus, zongedroogde tomaten, salsa saus, tomatensoep, ketchup, (ik droom nog even verder)...





3 opmerkingen:

  1. Misschien een tip, het boek 'Met meester Bert op ontdekkingstocht door de tuin', hij geeft precies aan in welke maand je wat moet doen, ook met hele leuke tips voor de kinderen! Groetjes, Noortje

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. O, dat klinkt leuk. Ik zal eens kijken of ze het boek in de bieb hebben.

      Verwijderen
  2. het boek van Jelle van de makkelijke moestuin is ook een aanrader.... Gr. Carin

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...